П'ю з жбану водицю...
Яка насолода!
Я смачніших напоїв
Ніколи не пив.

П'ю зі жбану водицю -
Життя нагороду:
Нею волю і долю
Свою окропив.

П'ю зі жбану водицю,
Жебрак і небога,
І дарма, що в житті
Не приймав - дарував.

І благеньке взуття
Натира мені ноги,
Ніби з Мінська до Гомеля
Шлях подолав.

П'ю зі жбану того,
Що як світ метушливий,
Розколовся... По грудях
Роки потечуть.

П'ю зі жбану: філософ
І дурень спесивий...
П'ю зі жбану і знову
Рушаю у путь.


Оригінал

П'ю са жбана вадзіцу
З такой асалодай,
Нібы лепшых напояў
Ніколі ня піў.

П'ю са жбана вадзіцу -
Жыцьця ўзнагароду,
Быццам волю і долю
Я ёй акрапіў.

П'ю са жбана вадзіцу,
Жабрак і нябога.
Хоць часьцей у жыцьці
Ня зьбіраў - аддаваў.

І стаптаны абутак
Скрывавіў мне ногі,
Нібы зь Брэста да Гомеля
Правандраваў.

П'ю са жбана таго,
Што як сьвет перакулены.
Па грудзях, быццам кроплі,
Гады пацяклі.

П'ю са жбана вадзіцу,
Філосаф і дурань.
П'ю са жбана...
Стаміўся на грэшнай зямлі.